. . ช ม ด อ ก ห ญ้ า ใ ห้ ชื่ น ใ จ . .

…..
ดอกหญ้าข้างทาง…ดอกเล็กกระจิริด
ดอกหญ้าที่…ผู้คนมักเลยผ่าน
ไม่เห็นค่า…ไม่มีความหมาย
แท้จริง…แอบซ่อนความงาม
…กระจ่างใจ…
…..

…..
ดอกหญ้าน้อยน้อย…ดอกกลมฟูฟ่อง
อาจดูสามัญ…ถ้ามองด้วยตา
ต้องใช้หัวใจ…จึงจักมองเห็น
ที่ซ่อนเอาไว้…คือความอ่อนโยน
…อบอุ่นใจ…
…..

---

ขอพักเรื่องร้อนๆ มาชมดอกไม้ดอกไร่…และดอกหญ้ากันดีกว่า หลายวันก่อนเจอรูปดอกไม้ในเครื่อง เป็นรูปที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ซื้อกล้องมาใหม่ๆ รูปพวกนี้ไม่ได้ถ่ายเองแต่เป็นฝีมือคุณซะมี (ก็เลยโมเมเหมือนตัวเองถ่ายเองซะเลย) วันนั้นเขาไปเด็ดดอกไม้มาเซ็ตถ่าย ตอนโน้น…(ตอนที่ถ่าย) ก็เฉยๆ นะกับรูปที่ออกมา แต่พอมาดูทีหลังกลับติดใจรูปดอกหญ้าเข้าอย่างจัง เพราะยิ่งดูก็ยิ่งเห็นว่ามันสวยน่ารัก

ก็เลยเอามาแต่งอีกนิดหน่อยว่าจะเอาขึ้นบล็อก เลยต้องคิดกลอนเปล่าให้เข้ากับรูป…แหม…มันช่างยากเย็นเหลือเกิน อาจจะพังดูขัดๆ บ้างก็ทนๆ อ่านกันไปนะ

เห็นดอกหญ้าเหล่านี้แล้วก็รู้สึกว่า…ความสวยงามของมันมักถูกละเลยไม่ใส่ใจ น้อยคนนักจะชื่นชมความงามของมัน ทั้งที่ดอกหญ้าธรรมดาๆ เหล่านี้ก็คงคุณค่าในตัวเอง

เหมือนกับมนุษย์ทุกคนที่ไม่ว่าสูงต่ำดำชั่วอย่างไร ก็ล้วนแต่มีคุณค่าทั้งสิ้น

---

. . ห นั ง สื อ … ห นั ง สื อ … ห นั ง สื อ . .

มาแล้วค่า…มาแล้ววววว…หนังสือร้อนๆ จากงานหนังสือเด็กมาแล้ววววว…

สรุปว่าไปงานมาสองวันค่ะ วันพฤหัสชวนคุณแด๊ดไปจนได้ แต่ไม่ได้เดินมากเพราะคุณแด๊ดง่วง ก็เลยให้นั่งรอกับคุณลูก (หลังจากคุณมี๊ไปซื้อเอสเปรสโซ่ปั่นมาให้ดื่มแก้ง่วง) ก็ได้มาไม่มากไม่น้อย ดูรูปกันดีกว่า

มาม่า…ไม่ธรรมดา เพราะเป็นมาม่าผัดพริกเผาหอยลายยยยย…

ปกติไม่ชอบกินมาม่าเท่าไร และไม่กินมาม่าที่ใส่น้ำร้อนปิดฝาเด็ดขาด มันไม่อร่อยง่ะ ถ้าจะกินก็ขอต้มสักนิดเหอะ มาม่าที่ชอบที่สุดคือมาม่าหมูสับแต่ถ้าจะกินมาม่าต้มยำล่ะก็…ต้องถึงเครื่อง เลยไม่ค่อยกินเพราะขี้เกียจทำ แฮ่

. . ด อ ก ไ ม้ กำ ลั ง จ ะ บ า น…ฉ่ำ…อ๋ำ…อ๋ำ . . (อัพเฉพาะกิจ)

อย่าเพิ่งหาว่ามี๊ขยันเลย ที่อัพนี่เพราะมันมีเหตุน่ะสิ…

เนื่องมาจากว่า ไอ้ตูดหมาของมี๊กำลังจะมีดอกไม้บ้าน โฮะๆๆ มิน่าล่ะ…มิน่า หลายวันมานี่ลูกสาวมี๊แปลงร่างเป็นลูกหมากัดแทะทุกอย่างที่เข้ามาใกล้รัศมี ‘ปาก’ ที่แท้ก็เพราะคันเหงือกคันฟันนี่เอง เอิ๊กๆๆ

. . โ ด ด เ ดี่ ย ว – แต่ – ไ ม่ เ ดี่ ย ว โ ด ด . .

วันนี้เราสองแม่ลูก Home Alone ขนานแท้ เพราะทั้งบ้านเหลือเราอยู่กันสองคน (กะหมาหนึ่งแมวหนึ่ง) คุณปู่คุณย่าและคุณอาไปเที่ยวอัมพวากัน ส่วนแด๊ดก็ไปถ่ายงานกว่าจะกลับก็ค่ำโน่น มี๊ไม่กระไรหรอก…จะลำบากนิดหน่อยก็ตรงเรื่องอาหารการกิน คือ จะทำอะไรกินก็ลำบากสักหน่อยเพราะทิ้งหนูไว้คนเดียวไม่ได้ ทำไมไม่ได้น่ะหรือ…ก็หนูยอมอยู่คนเดียวซะที่ไหน แต่มี๊ก็เตรียมเสบียงกรังไว้พร้อม มีทั้ง ขนมปัง ไข่ ทูน่ากระป๋อง หอยลายกระป๋อง (อันนี้เหลือจากทำข้าวผัดเมื่อวาน) มาม่า ข้าวสาร วุ้ย…แค่นี้มี๊ก็อยู่ได้แล้ว