. . เ จ า ะ น้ำ ค ร่ำ . .

เมื่อวานเป็นวันครบสิบแปดอาทิตย์พอดีเป๊ะ และยังเป็นวันนัดเจาะน้ำคร่ำด้วย

เรื่องเจาะน้ำคร่ำ หลายคนทั้งพี่ชายและเพื่อนๆ ต่างก็บอกว่าไม่ต้องเจาะหรอก เพราะอายุก็เพิ่งเข้าเกณฑ์คงไม่มีอะไรหรอก ขนาดพี่สาวท้องตอนอายุเกือบสี่สิบ หลานที่คลอดออกมายังปกติดีทุกอย่าง แถมฉลาดเสียอีกแน่ะ

แต่ไหนๆ ก็อุตส่าห์ไปเสียเวลาจองคิวแล้ว ก็เลยคิดว่าเจาะดีกว่า ทั้งที่บอกตรงๆ เลยว่ากลัวค่ะ เป็นโรคกลัวเข็มเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย

เมื่อวานไปเจาะน้ำคร่ำคนเดียวค่ะ เพราะว่าคุณแด๊ดเธอติดงาน ไม่สามารถเลี่ยงได้เลย ไปถึงโรงพยาบาลจุฬาฯ ราวหกโมงกว่า (เกือบครึ่ง) นั่งรอจนตึกเปิด จนแผนกเวชศาสตร์มารดาและทารกในครรภ์เปิดก็โน่น…เจ็ดโมงครึ่ง ประมาณชั่วโมงเต็มๆ

ตัวเองเป็นคิวที่สองค่ะ พอถึงเวลาพยาบาลก็มาบอกให้คุณแม่ทั้งหลายเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นก็งงนิดหน่อยว่าทำไมต้องเข้าห้องน้ำ แต่ก็เข้าเพราะปวดอยู่แล้ว แหะๆ จากนั้นเขาก็เรียกค่ะ

เข้าไปตอนแรกคุณพยาบาลก็เจาะเลือด ไม่ได้ตั้งตัวเลยแฮะ ไม่นึกว่าต้องเจาะอีก เพราะคุณพยาบาลให้เอาผลเลือดจากคลินิกไปด้วย แต่นะ…เจาะก็เจาะฟระ… (ดีที่คุณพยาบาลมือเบามากๆ เลยค่ะ เจ็บนิ๊ดเดียวจริงๆ) เจาะเลือดเสร็จก็ไปรอให้เจ้าหน้าที่พาไปที่เตียง

ขึ้นเตียงแล้วจัดการเลิกเสื้อเลื่อนกางเกงเตรียมพื้นที่(พุง)ให้คุณหมอด้วยอาการเขินๆ อายๆ นิดๆ เพราะกลัวโป๊ง่ะ เตรียมพื้นที่เรียบร้อยคุณหมอก็มาเอาขวดเจลบีบปี๊ดๆ ใส่พุง แล้วก้ใช้เครื่องมืออัลตราซาวด์ถูบนพุง ตอนนี้ถึงเข้าใจว่าทำไมให้เข้าห้องน้ำก่อน ก็คุณหมอถูและลงน้ำหนักกดพอสมควร สำหรับคนปกติคงไม่มีปัญหา แต่สำหรับบรรดาคุณแม่แล้วมันก่อให้เกิดอาการปวดปัสสาวะขึ้นมาน่ะสิคะ นี่ขนาดเข้าแล้วนะ แหะๆ

ตอนแรกคุณหมอก็ซาวด์ไปวัดไปแต่ไม่ยักหันจอให้ดู เรารึก็หวาดๆ หวั่นๆ กลัวลูกจะไม่ปกติเหลือเกิน แต่พอวัดทุกอย่างเรียบร้อยคุณหมอก็หันจอให้ดู ภาพบนจอเคลื่อนไหวไปตามเครื่องมือที่เคลื่อนบนพุง และแล้วคุณหมอก็หยุดนิ่งที่ภาพหนึ่ง มองแล้วก็รู้ทันทีว่าเป็นขาเล็กๆ สองข้างไหวๆ อยู่

“น้องเป็นผู้หญิงนะคะ” เสียงคุณหมอบอก

แต่เรารึอึ้งไปแล้ว…โธ่! ลูกช้านนนน…ทำไมเปิดเผยอย่างงั้นนะลูก ไม่มีเสียหรอกจะเอามือปิด เอาก้นให้ดู นี่หนูโชว์เห็นๆ เลยหรือลูก อีกใจก็อดขำไม่ได้นะ เพราะที่เคยอ่านของคนอื่นๆ กว่าจะเห็นเพศลูกก็แทบจะพลิกกันน่าดู แต่นี่ไม่ต้องเหนื่อยแรงลุ้นเลย

พอรู้เพศแล้ว ก็เริ่มกระบวนการเจาะน้ำคร่ำกันล่ะ!

คุณพยาบาลมาปาดเจลบนท้องออกแล้วก้ใช้ทิชชู่เช็ด จากนั้นก้บอกว่าจะทายาเย็นๆ ให้ (ทิงเจอร์ไอโอดีนค่ะ) ก็รูสึกเย็นทั้งท้องเลย ตอนนั้นเริ่มหวาดๆ คุณพยาบาลให้เอามือประสานกันตรงหน้าอก (เหมือนท่าสวดวิงวอนน่ะค่ะ) เราก็นอนนิ่งๆ มือเริ่มสั่นนิดๆ แล้วก็รู้สึกถึงเข็มที่เจาะตรงหน้าท้องใต้สะดือลงไปสักสอง-สามนิ้ว (เขาเรียกว่าบริเวณเหนือหัวหน่าวหรือเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ)

เจ็บค่ะ…เจ็บกว่าเจาะเลือดเยอะเลยแหละ แต่ก็ไม่เจ็บจนจะทนไม่ได้ คุณหมอให้ดูภาพบนจอ เห็นเลยค่ะว่ามีเส้นสีขาวแทงลงไปในตัวเรา เห็นผิวหนังและผนังมดลูกยุบตัวตามแรงดันของเข็มเลย แล้วคุณหมอก็บอก

“เข็มไม่โดนตัวน้องนะคะ น้องหลบอยู่”

จริงๆ ด้วยค่ะ เพราะภาพบนจอตรงมุมขวามือจะเห็นเจ้าตัวเล็กแอบอยู่ เขาคงรู้สึกได้กระมังว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาก็เลยหลบ ประมาณห้านาทีได้เขาก็ดึงเข็มออก คุณหมอก็เลื่อนเครืองมือให้ดูว่า น้ำคร่ำยังเหลืออยู่อีกเยอะ และลูกก็ยังโอเค จากนั้นคุณพยาบาลก็เช็ดทิงเจอร์ออกให้แล้วพยุงให้ลุกขึ้น

ตลอดเวลาทั้งคุณหมอและคุณพยาบาลจะบอกตลอก ว่าที่เปื้อนเครื่องมืออัลตราซาวด์คือยานะคะ ไม่ใช่เลือด ตอนเช็ดทิงเจอร์ออกก็เหมือนกัน คุณพยาบาลจะบอกเลยว่านี่ไม่ใช่เลือดนะคะคุณแม่ คงกลัวเราจะเข้าใจผิด แล้วเขาก็จะคอยถามตลอดว่าเจ็บมากไหม ลุกไหวไหม จะเป็นลมหรือเปล่า

แต่เราอึดค่ะ เจ็บก็ไม่บ่นหรอก แล้วก็ไม่ขี้กลัวจนจะเป็นลมด้วย

ออกไปนั่งรอข้างนอกครู่ใหญ่ คุณพยาบาลก็เรียกชื่ออีกครั้ง คราวนี้เป้นการซาวด์เพื่อดูหัวใจของเจ้าตัวเล็ก ก็เหมือนเดิมค่ะไปนอนเปิดพุงให้คุณหมอเอาเครื่องมือถูๆ ภาพบนหน้าจอก็ปรากฎ คราวนี้คุณหมอจะชี้ให้ดูและบอกว่านั่นน้องนะคะ

เราเห็นภาพบนจอเหมือนเจ้าตัวเล็กยกแขนข้างซ้ายขึ้น ละม้ายจะดูดนิ้วหรืออะไรสักอย่าง แล้วหมอก็ชี้ให้ดูหัวใจซึ่งเต้นตุบๆๆๆ เร็วเชียวค่ะ

น่าตื่นเต้นมากๆ เลยที่ได้เห็นหัวใจอีกดวงเต้นในตัวเรา คุณหมอวัดการเต้นของหัวใจ บอกว่าปกติ ประมาณ 174 ครั้ง

เรียบร้อยแล้วคุณหมอก็ถามว่ามีรูปแล้วหรือยัง พอรู้ว่ายังไม่มีก็ถ่ายให้ ตอนจะถ่ายคุณหมอบอก

“น้องหันมาพอดีค่ะ” แล้วก็ถ่ายรูปให้ ก็เป็นอันเสร็จ

เราออกมานั่งพักข้างนอกอีกครู่ แล้วคุณพยาบาลก็เอาเอกสารมาให้เพื่อไปจ่ายเงินที่ห้องการเงิน เสร็จแล้วก็ขึ้นมาอีกครั้ง คุณพยาบาลก็ให้แผ่นกระดาษที่จะถึงอาการผิดปกติที่เราควรสังเกตตัวเองว่า…

– มีเลือดออก
– มีน้ำใสๆ ไหลออกมา
– ปวดท้องรุนแรง
– มีไข้

ถ้ามีอาการเหล่านี้ก็ให้รีบมาพบแพทย์ แล้วก็ข้อปฏิบัติหลังจากการเจาะน้ำคร่ำ ซึ่งก็มีไม่มากหรอกค่ะ เพียงแต่วันแรกๆ ไม่ควรจะทำงานหนัก ส่วนงานในชีวิตประจำวันนั้นไม่เป็นไร ทำได้ค่ะ

ผลการเจาะน้ำคร่ำจะทราบในอีกสามอาทิตย์ข้างหน้า แต่ผลการอัลตราซาวด์ในวันนี้นับว่าเป็นที่น่าพอใจ เพราะเจ้าตัวเล็กสมบูรณ์ดีค่ะ

ศีรษะอยู่ทางซ้ายมือ จุดดำๆ สองจุดคือดวงตา และที่เห็นเป็นท่อนเล็กๆ ด้านหน้าเข้าใจว่าน่าจะเป็นมือค่ะ เหมือนเธอจะยกมือดูดนิ้วหรือปิดปากนี่แหละ

งานนี้คงต้องเตรียมตัวไว้แต่เนิ่นๆ ว่ายายตัวเล็กนี่ท่าทางจะเป็นเด็กเปิดเผยเอามากๆ